Σύνδρομο Asperger(Άσπεργκερ)

Το Σύνδρομο Άσπεργκερ ανήκει στις διαταραχές του αυτιστικού φάσματος. Είναι μία από τις πολύπλοκες νευροαναπτυξιακές διαταραχές που χαρακτηρίζονται από σημαντικό περιορισμό των κοινωνικών δεξιοτήτων, έλλειμμα επικοινωνιακής ικανότητας και περιοριστικά, επαναληπτικά, στερεοτυπικά μοτίβα συμπεριφοράς.

Χαρακτηριστικά

Δύο βασικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου Άσπεργκερ είναι: α) το κοινωνικό και επικοινωνιακό έλλειμμα και β) οι επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και τα εμμονικά ενδιαφέροντα.  Συνήθεις ενδείξεις και συμπτώματα:

Α) Λεξιλόγιο:

• Καθαρή ομιλία πριν από την ηλικία των τεσσάρων ετών· η γραμματική και το λεξιλόγιό είναι συνήθως πολύ καλά
• Μερικές φορές η ομιλία είναι επιτηδευμένη και επαναληπτική
• Η φωνή τείνει να είναι επίπεδη και δίχως συναίσθημα
• Η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό τους

Β) Γνωστική λειτουργία:

• Εμμονή με περίπλοκα θέματα, όπως σχέδια, τον καιρό, μουσική, ιστορία, κ.τ.λ.
• Συνήθως περιγράφονται ως εκκεντρικοί
• Το I.Q. (δείκτης νοημοσύνης) τους συνήθως καλύπτει όλα τα επίπεδα, αλλά πολλά από αυτά τα άτομα είναι πάνω από το κανονικό επίπεδο στις λεκτικές ικανότητες και κάτω από το κανονικό επίπεδο στις πρακτικές ικανότητες.
• Πολλά από αυτά τα άτομα έχουν δυσλεξία, προβλήματα γραφής και δυσκολία με τα μαθηματικά
• Έλλειψη κοινής λογικής
• Συγκεκριμένη σκέψη (αντίθετα με αφηρημένη σκέψη)

Γ) Συμπεριφορά:

• οι κινήσεις είναι συνήθως αδέξιες και άχαρες
• περίεργες μορφές αυτό-διεγερτικής συμπεριφοράς
• τα αισθητηριακά προβλήματα δεν μοιάζουν να είναι τόσο έντονα όσο σε άλλες μορφές αυτισμού
• έχουν κοινωνική αντίληψη, αλλά εκδηλώνουν ακατάλληλη παλινδρομική αλληλεπίδραση

Θεραπεία

Η κύρια αντιμετώπιση είναι η συμπεριφορική θεραπεία, η οποία εστιάζει σε συγκεκριμένα ελλείμματα για την αντιμετώπιση των περιορισμένων δεξιοτήτων επικοινωνίας, των έμμονων ή επαναλαμβανόμενων ρουτινών και της φυσικής αδεξιότητας. Η κατάσταση των περισσότερων παιδιών βελτιώνεται καθώς αυτά ωριμάζουν και μέχρι την ενηλικίωσή τους, αλλά κάποιες κοινωνικές και επικοινωνιακές δυσκολίες μπορεί να επιμείνουν. Μερικοί ερευνητές και τα ίδια τα άτομα με Άσπεργκερ έχουν υποστηρίξει μια μετατόπιση στις συμπεριφορές που πρόκειται για μια διαφορά, όχι μια αναπηρία που πρέπει να αντιμετωπιστεί ή να θεραπευτεί.